Czym jest konsekracja kościoła?
„Konsekracja, czyli uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza, zalicza się do najważniejszych aktów liturgicznych. Miejsce bowiem, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii, jest szczególnym obrazem Kościoła, Świątyni Boga, zbudowanej z żywych kamieni” (Rytuał).
Konsekracja to Boża pieczęć, która jest potwierdzeniem wobec wszystkich, że jest to szczególne miejsce spotkania, przebaczenia wybrane przez Boga, miejsce, w którym niebo spotyka się z ziemią. Ten akt potwierdza również godność człowieka, który wyszedł od Boga, jest Jego odblaskiem przez wolność, możliwość wyboru i zdolność do miłości.
Przebieg konsekracji świątyni w Rogach w dniu
9 października 2016 roku
Przed rozpoczęciem liturgii konsekracji, wszyscy zaproszeni goście zostali przywitani przez pana Tadeusza Majchrowicza. Po czym przy akompaniamencie orkiestry dętej z Miejsca Piastowego Marlena Rygiel odśpiewała pieśń „Ave Maria”, a kleryk Paweł Jakubczyk odczytał komentarz wyjaśniający przebieg uroczystości o następującej treści:
„Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy! – oto nadszedł dzień długo oczekiwany i upragniony, dzień poświęcenia kościoła.
Dziś Ksiądz Arcybiskup Adam Szal, otoczony duchowieństwem i wiernymi, dokona liturgicznego aktu poświęcenia kościoła, czyli jego konsekracji.
W uroczystym obrzędzie oddamy Bogu na wyłączną własność ten budynek, aby był miejscem Jego szczególnego przebywania z nami; miejscem, gdzie będzie do nas mówił i udzielał łaski, przyjmując nasz hołd i wysłuchując błagań.
Zjednoczmy nasze serca w modlitwie, prosząc, aby wszyscy, którzy wznosili ten kościół oraz ci, którzy będą się w nim gromadzić, doświadczali bliskości Boga i poznawali Jego miłość. Niech Pan sprawi, byśmy dzięki temu doszli kiedyś do domu „nie ręką ludzką zbudowanego” – niebieskiego Jeruzalem, gdzie będziemy oglądać Boga twarzą w twarz.
Liturgię rozpoczyna obrzęd pobłogosławienia wody i pokropienia nią zgromadzonego ludu, ścian kościoła oraz nowego ołtarza. Woda, która oczyszcza z brudu grzechu i jest znakiem życiodajnej łaski, wypłynęła z przebitego boku Zbawiciela. Teraz Pan wyprowadza ją ze skały ołtarza, byśmy mogli czerpać w obfitości z Jego niezmierzonego miłosierdzia”.
Warto zaznaczyć, że światła w kościele się nie paliły, a na ołtarzu nie było białego obrusu.
Z zakrystii wyruszyła procesja do ołtarza, na której czele był niesiony krzyż, następnie szli ministranci, zaproszeni kapłani i Ksiądz Arcybiskup. W czasie procesji został zaintonowany werset psalmu: „Boże, obdarz Kościół Twój jednością i pokojem”. Po dojściu do miejsca przewodniczenia Ksiądz Arcybiskup rozpoczął znakiem krzyża i następującymi słowami: „W świętym Kościele Boga, łaska i pokój niech będzie z Wami wszystkimi”.
Następnie dzieci Zosia i Szymon przywitały Księdza Arcybiskupa słowami:
Dziś nasze serca
przepełnione są radością,
bo sam ksiądz Arcybiskup,
w kościele naszym gości.
W imieniu wszystkich parafian
najpiękniej księdza witamy
i dla Ekscelencji
najgłośniej dziś śpiewamy.
Bądź pozdrowiony Gościu nasz
dla Ciebie nasza pieśń,
a Ty nasz nowy kościół z ludem tym
w opiekę swoją weź.
Po dzieciach witali go przedstawiciele parafii, a na końcu ksiądz Proboszcz prosił o dokonanie konsekracji tej świątyni.
Kiedy skończyły się przywitania, Ksiądz Arcybiskup dokonał poświęcenia wody słowami:
„Drodzy bracia i siostry, poświęcając uroczyście tę świątynię, pokornie prośmy naszego Pana i Boga, aby pobłogosławił tę wodę, którą będziemy pokropieni na znak pokuty i na pamiątkę naszego chrztu oraz którą poświęcimy ściany i ołtarz nowego kościoła. Niech sam Pan wspomaga nas swoja łaską, abyśmy posłuszni natchnieniu Ducha Świętego, którego otrzymaliśmy, trwali wiernie w Jego Kościele”.
Wszyscy modlili się przez chwilę w milczeniu. Następnie arcybiskup powiedział:
„Boże, przez Ciebie wszelkie stworzenie osiąga światło życia, Ty otaczasz ludzi taką miłością, że nie tylko żywisz ich z ojcowską troską, lecz miłosiernie obmywasz ich z grzechów i sprowadzasz nieustannie do jedności z Chrystusem, który jest ich Głową. W swoim miłosierdziu postanowiłeś, że grzesznicy, którzy przyjmą chrzest, umrą dla grzechu i powstaną do nowego życia razem z Chrystusem, aby się stać członkami Jego Ciała Mistycznego i dziedzicami wiecznej nagrody. Uświęć tę wodę swoim + błogosławieństwem, aby pokropienie nas i ścian tej świątyni było znakiem przypominającym sakrament chrztu, w którym obmyci z grzechu staliśmy się w Chrystusie świątynią Twojego Ducha. Spraw, abyśmy z wszystkimi braćmi, którzy będą w tym kościele sprawowali święte sakramenty, doszli do niebieskiego Jeruzalem. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen”.
Ksiądz Arcybiskup dokonał pokropienia ścian kościoła, w tym czasie pan organista Emil Bykowski zaintonował pieśń: „Przez chrztu świętego wielki dar”. Następnie Ksiądz Arcybiskup modlił się słowami: „Bóg, Ojciec Miłosierdzia, niech będzie zawsze obecny w tym domu modlitwy, a łaska Ducha Świętego niech oczyści żywą świątynię, którą my jesteśmy” i zaintonował hymn: „Chwała na wysokości Bogu”, potem odmówił kolektę:
„Módlmy się: Wszechmogący wieczny Boże, ześlij na to miejsce swoją łaskę i udziel pomocy wszystkim, którzy Ciebie wzywają, niech tutaj moc Twojego słowa i sakramentów utwierdza w wierze wszystkich wiernych. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.”
Przed Liturgią Słowa pan organista zaśpiewał pieśń do Ducha Świętego.
Pierwsze czytanie z Księgi Nehemiasza czytał pan Krzysztof Niziołek, psalm responsoryjny wykonał kleryk Paweł Jakubczyk, drugie czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian czytała pani Wioletta Wyskiel, Alleluja zaintonowała schola pod batutą pani Magdaleny Główczyk. Ewangelia została odczytana przez księdza diakona, a następnie Ksiądz Arcybiskup wygłosił homilię. Po kazaniu wyznaliśmy wiarę w jedynego Boga.
W tym momencie rozpoczął się obrzęd konsekracji, który był poprzedzony komentarzem:
„Rozpoczynają się obrzędy poświęcenia kościoła. Ksiądz Arcybiskup wypowie modlitwę konsekracyjną, przez którą ta budowla zostanie oddana Bogu, na Jego chwałę. Usłyszymy w niej, że widzialny gmach jest znakiem niewidzialnej świątyni, którą jesteśmy my – żywe kamienie Kościoła świętego – tworzący mistyczne ciało Chrystusa, którego On jest Głową. To miejsce jest święte, bo tutaj niebo łączy się z ziemią, sprawy Boskie ze sprawami ludzkimi.
Przystępując do uroczystej dedykacji, wzywajmy wstawiennictwa świętych. Niech wspomagają nasze błagania i będą naszymi orędownikami przed tronem Najwyższego.
A My trwajmy w postawie stojącej i módlmy się ze wszystkimi świętymi”.
Następnie Ksiądz Arcybiskup zachęcił nas tymi słowami do modlitwy: „Módlmy się, najmilsi, do Boga Ojca Wszechmogącego, który przemienia serca wiernych w duchowe świątynie dla siebie, nasze zaś prośby niech wspiera braterska modlitwa świętych”.
Po modlitwie rozpoczął się śpiew Litanii do Wszystkich Świętych w wykonaniu Macieja Cetnarskiego:
Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami.
Chryste, zmiłuj się nad nami. Chryste, zmiłuj się nad nami.
Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, Matko Boża,
Święty Michale,
Święci Aniołowie Boży,
Święty Janie Chrzcicielu,
Święty Józefie,
Święci Piotrze i Pawle,
Święty Andrzeju,
Święty Bartłomieju,
Święty Janie,
Święta Mario Magdaleno,
Święty Szczepanie,
Święty Ignacy Antiocheński,
Święty Wawrzyńcze,
Święci Wojciechu i Stanisławie,
Święty Andrzeju Bobolo,
Święty Maksymilianie Mario Kolbe,
Święte Perpetuo i Felicyto,
Święta Agnieszko,
Święty Grzegorzu,
Święty Augustynie,
Święty Atanazy,
Święty Bazyli,
Święty Marcinie,
Święty Benedykcie,
Święci Franciszku i Dominiku,
Święty Jacku,
Święty Franciszku (Ksawery),
Święty Janie Mario (Vianney),
Święty Józefie Sebastianie Pelczarze,
Święty Janie z Dukli,
Święta Jadwigo Królowo,
Święta Katarzyno Sieneńska,
Święta Tereso (od Jezusa),
Święta Faustyno Kowalska,
Święty Janie Pawle,
Błogosławiony Michale Sopoćko,
Błogosławiony Jerzy Popiełuszko,
Błogosławiony Bronisławie Markiewiczu,
Błogosławiony Janie Balicki,
Wszyscy Święci i Święte Boże,
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Panie.
Od zła wszelkiego,
Od każdego grzechu,
Od śmierci wiecznej
Przez Twoje Wcielenie,
Przez Twoją Śmierć i Zmartwychwstanie,
Przez Zesłanie Ducha Świętego
Prosimy Cię, my, grzesznicy,
wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś Ojca Świętego i całe duchowieństwo zachował w prawdziwej pobożności,
Prosimy Cię, abyś wszystkim narodom dał pokój i prawdziwą zgodę,
Prosimy Cię, abyś nas samych utwierdził i zachował w swojej świętej służbie,
Prosimy Cię, abyś ten kościół konsekrował,
Prosimy Cię, Jezu, Synu Boga żywego,
Chryste, usłysz nas.
Chryste, usłysz nas.
Chryste, wysłuchaj nas.
Chryste, wysłuchaj nas.
Po litanii Arcybiskup odmówił modlitwę:
„Prosimy Cię, Boże, przyjmij nasze modlitwy za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich Świętych i spraw, aby ten Budynek, który Tobie poświęcamy, stał się domem zbawienia i łaski. Niech lud chrześcijański, który tutaj się gromadzi, oddaje Tobie cześć w duchu i prawdzie, i wzrasta w miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen”.
A następnie Ksiądz Arcybiskup odmówił modlitwę konsekracyjną:
„Boże, Ty uświęcasz swój Kościół i nim kierujesz, uroczyście wielbimy Twoje Imię, ponieważ lud wierny pragnie dzisiaj poświęcić Tobie na zawsze ten dom modlitwy, w którym pobożnie cześć Tobie oddaje, a Ty oświecasz go swoim słowem i karmisz łaską Twoich sakramentów. Ta świątynia jest znakiem misterium Kościoła, który Chrystus uświęcił Krwią swoją, aby był Jego Oblubienicą pełną chwały, Dziewicą jaśniejącą czystością wiary oraz Matką dającą życie mocą Ducha Świętego. Kościół święty, jest wybraną winnicą Pana, która cały świat obejmuje swoimi gałązkami, mocą Krzyża podnosi swoje słabe dzieci i wprowadza do Królestwa Niebieskiego. Kościół szczęśliwy jest mieszkaniem Boga z ludźmi, przybytkiem świętym zbudowanym z żywych kamieni, stoi na fundamencie Apostołów, na kamieniu węgielnym, którym jest sam Jezus Chrystus. Kościół wspaniały jest miastem położonym na górze, widocznym dla wszystkich, w nim bowiem jaśnieje odwieczne światło Baranka i rozbrzmiewa wdzięczny śpiew błogosławionych. Dlatego pokornie prosimy Cię, Panie, ześlij pełnię błogosławieństwa na ten kościół i ołtarz, aby zawsze były miejscem świętym i stołem przygotowanym do składania Chrystusowej Ofiary. Niech tutaj zdroje łask zmywają ludzkie winy, aby dzieci Twoje, Ojcze, umarłe dla grzechu rodziły się na nowo do życia Bożego. Niech Twoi wierni, zgromadzeni dookoła ołtarza, sprawują pamiątkę Paschy i posilają się przy stole słowa i ciała Pańskiego. Niech wznosi się tutaj miła tobie ofiara chwały, a głos ludzi, złączony ze śpiewem Aniołów, niech rozbrzmiewa w nieustannej modlitwie za zbawienie świata. Niech tutaj ubodzy znajdują miłosierdzie, uciśnieni prawdziwą wolność, a wszyscy ludzie niech przyoblekają się w godność Twoich dzieci, aż osiągną szczęśliwie radość życia wiecznego w niebieskim Jeruzalem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen”.
Po modlitwie konsekracyjnej nastąpił komentarz:
„Najważniejszym miejscem w świątyni jest ołtarz. Wyciosany z kamienia, oznacza Chrystusa, „który jest kamieniem węgielnym swojego Kościoła”. Na ołtarzu, jak na skale Golgoty, składana jest Paschalna Ofiara Ciała i Krwi Zbawiciela. Przez nią zostaliśmy odkupieni i ona jest dla nas Najświętszym Sakramentem.
Ksiądz Arcybiskup namaści ołtarz olejem krzyżma świętego. Olej ten jest znakiem Ducha Świętego, który sprawia, że sakramenty dokonują tego, co oznaczają. To właśnie tym olejem zostaliśmy namaszczeni na chrzcie i bierzmowaniu, aby przez nas Chrystus kontynuował swoją misję, i abyśmy na ołtarzu swojego serca składali Bogu duchową ofiarę, czyniąc całe życie wieczystym darem dla Niego.
Czterej duchowni, namaszczą ściany kościoła w czterech miejscach na znak, że Kościół jest miejscem zwiastowania Dobrej Nowiny, przekazanej przez czterech Ewangelistów.”
Ksiądz Arcybiskup podszedł do ołtarza, odmówił modlitwę, podczas której dokonało się namaszczenie ołtarza: „Niech Bóg uświęci swoją mocą ten ołtarz i kościół, który namaszczamy jako Jego słudzy, aby wyrażały tajemniczy związek Chrystusa i Kościoła”. W czasie namaszczenia ołtarza i ścian kościoła schola zaśpiewała Psalm 84 z antyfoną „Święty jest dom Pański, do Boga należy”.
Po namszczeniu ścian świątyni wniesiono dwie kadzielnice, jedną umieszczono na ołtarzu, a drugą trzymali ministranci, w tym czasie kleryk odczytał komentarz:
„Na poświęconym ołtarzu Ksiądz Arcybiskup spali kadzidło, bo jest to miejsce chwały i bliskości Boga. Wznoszący się ku górze dym kadzidła oznacza nasze modlitwy, które w tym świętym miejscu zanosimy do nieba, i które są miłe Bogu, jak zapach spalonych wonności”. Zasypanie dokonało się przy słowach:
„Niech nasza modlitwa wznosi się przed Tobą, Panie, jak kadzidło. A jak ta świątynia napełnia się wonią kadzidła, tak niech Twój Kościół promieniuje świętością Chrystusa”.
Po modlitwie schola zaśpiewała Psalm 138: „Nasza modlitwa jest jak woń kadzidła”
Po okadzeniu ołtarz został wytarty, następnie nakryto go białym obrusem, przyozdobiono kwiatami, wniesiono świeczniki. W tym czasie odczytano komentarz:
„Ołtarz jest stołem Wieczerzy Pańskiej, dlatego nakrywamy go białym obrusem. Tutaj uczniowie spotykają się ze Zmartwychwstałym, aby oświecał ich umysły – wyjaśniając Pisma – i prowadził ich drogą światłości. Jezus rzucił światło na życie i nieśmiertelność przez wielkanocną ofiarę. Ponawiamy ją na ołtarzu, ilekroć sprawujemy Mszę Świętą.
Przez uczestnictwo w sakramentach sami stajemy się światłością świata. Mamy promieniować tym nadprzyrodzonym światłem tak, aby ludzie widzieli nasze dobre czyny i chwalili Ojca, który jest w niebie. Niech blask prawdy, rozświetlający ten gmach, dociera do wszystkich ludzi, by każdy zamieszkał kiedyś w wiekuistej światłości”.
Po przygotowaniu ołtarza ksiądz Piotr podał Księdzu Arcybiskupowi zapaloną świecę, a on, trzymając ją w dłoniach, odmówił modlitwę:
„Niech w Kościele jaśnieje światło Chrystusa, aby wszystkie ludy osiągnęły poznanie prawdy”.
Po modlitwie przekazał świecę księdzu diakonowi, który zapalił od niej świece ołtarzowe oraz przekazał światło księżom Rafałowi i Łukaszowi Pernal, którzy zapalili „zacheuszki”, w tym czasie włączono wszystkie światła w kościele. Schola zaśpiewała pieśń „Radosna Światłości”.
Następnie rozpoczęła się Liturgia Eucharystyczna, w której składamy Bogu w darze to, co posiadamy. Gdy ruszyła procesja z darami, odczytano komentarz:
„Eucharystia sprawowana pod przewodnictwem Księdza Arcybiskupa to najuroczystsza część liturgii dedykacji kościoła. Jest ona najwymowniejszym znakiem jedności uobecnionej na Ołtarzu Ofiary; jedności kapłaństwa i jedności całego Kościoła.
Do ołtarza zbliża się procesja z darami ofiarnymi wraz z nimi składamy naszą miłość i nasze cierpienie, a zwłaszcza ofiarę tych wszystkich ludzi, którzy wspierali duchowo i materialnie budowę tego kościoła. Przyjmij je, Panie, i spraw, abyśmy na co dzień umieli żyć Tobą i dla Ciebie…
Składamy na ołtarzu kwiaty, wyraz naszej wdzięczności za piękno stworzonego świata i każdego człowieka. Przynosi je Zofia Pernal.
Składamy na ołtarzu świecę, symbol tego światła, które rozświetla człowiekowi każdą ciemność i prowadzi ku Bogu – Prawdziwej Światłości. Wnosi je Bolesław Pernal.
Składamy na ołtarzu winogrona, do których Chrystus porównuje Kościół. Chcemy być członkami tego Kościoła, które wydają dobre owoce. Przynosi je Zofia Dembiczak.
Składamy na ołtarzu Pana chleb, wypieczony z tegorocznych ziaren – chleb codzienny, powszedni w którym kryją się wszystkie nasze codzienne, powszednie troski i starania. Wnosi go Jan Czekaj.
Składamy także sprzęty liturgiczne, które będą upiększać oprawę Mszy Świętej:
Wicemarszałek Województwa Podkarpackiego, Pani Maria Kurowska, składa złoty ornat.
Radna Sejmiku Województwa Podkarpackiego, Pani Dorota Chilik wraz z mężem Januszem składa złoty ornat.
Starosta Krośnieński Jan Juszczak składa złoty ornat.
Gmina Miejsce Piastowe składa w darze: kielich, patenę oraz bieliznę kielichową, które przynoszą Wójt Gminy pan Marek Klara wraz z radnymi: panią Teresą Drozd i panem Jerzym Wdowiarzem.
Parafianie w darze ofiarnym składają: kielich i puszkę, które przynoszą Danuta i Józef Drozd, ponadto parafianie ufundowali nowy baldachim, kapę, dwa złote ornaty, kadzielnicę wraz z łódką.
Niesiemy chleb i wino, które staną się Ciałem i Krwią naszego Pana – Jezusa Chrystusa. Te dary przynoszą Przewodnicząca Koła Gospodyń Wiejskich pani Zofia Wdowiarz i sołtys wsi pan Stanisław Muszyński”.
Po skończonym komentarzu schola przy akompaniamencie pana Jana Sochy zaśpiewała pieśń: „Błogosławieni Miłosierni”. Nastąpiła dalsza część Liturgii Eucharystycznej, Komunia Święta, a na dziękczynienie został zaintonowany hymn uwielbienia: „Ciebie Boga, wysławiamy”, który ukazuje piękne dzieło stworzenia, za które składamy dzięki Trójjedynemu Bogu.
Na koniec Ksiądz Proboszcz podziękował wszystkim za piękną świątynię i oprawę tej uroczystości konsekracji kościoła, a Ksiądz Arcybiskup udzielił wszystkim obecnym Pasterskiego Błogosławieństwa. Odśpiewaliśmy pieśń „Boże, coś Polskę”.