Pierwszy kościół został wyposażony w 1358 roku. Obecny – także drewniany – wzniesiony w 1600 roku, a w trzy lata później konsekrowany przez biskupa przemyskiego Macieja Pstrokońskiego.
Remontowany około 1756 roku, a następnie w latach 1886-1888 przebudowany. W trakcie przebudowy został przedłużony o 1/3 swojej dotychczasowej długości. Kościół mimo rozbudowy nie wystarczał parafii na spełnienie posługi duszpasterskiej (do parafii należała także Lubatówka).
Ostatnich poważnych remontów dokonano w 1908 roku:
- pokrycie dachu blachą
- wymiana belek i nowe oszalowanie
Wnętrze nawy i prezbiterium na rzucie prostokąta, wieża kształcie kwadratu. Polichromia figuralna prezbiterium wykonywana w 1931 roku, przez Włodzimierza Lisowskiego, natomiast w nawie w 1888 przez Michała Hornalkiewicza.
Ołtarz główny późnobarokowy z XVIII widm zajmuje całą szerokość prezbiterium. W polu głównym figura Pana Jezusa. Ołtarze boczne barokowe XVII wiek, uzupełnione w pierwszej połowie XVIII wieku. W prawym ołtarzu obrazy: św. Anna z Maryją, na zasuwie obraz Świętej Rodziny. W lewym ołtarzu obrazy NMP z dzieciątkiem (XVIII wiek), na zasuwie Matka Boża Różańcowa.
Na szczególną uwagę zasługują:
- Późnobarokowa ambona z korpusem w kształcie owocu granatu i obudowa schodów w kształcie czterech rozłożonych łusek granatu. Baldachim nad amboną – wieniec chmur z rzeźbami Boga Ojca i Ducha Świętego (gołębicy).
- Chrzcielnica barokowa z czarnego marmuru (I polowa XVIII wieku). Pokrywa chrzcielnicy z rzeźbami chrztu Pana Jezusa.
- Ławki dostosowane rzutem do dawnego kościoła przedstawiające modlitwę ludzi różnych stanów, z napisem Laudate Dominum omnes gentes… Ławki pochodzące z przełomu XVII/XVIII wieku pod względem strojów polskich i francuskich bardzo zajmujące.
- Konfesjonał, krucyfiksy.
Oprócz kościoła parafialnego znajdował się w pobliżu kościółek św. Anny. Wspomina go dekret z wizytacji parafii w 1639 roku. Kościółek ten uważany był za kaplicę dworską. Niestety wraz z upadkiem właścicieli dworu, upadł kościółek. Z biegiem czasu rozebrany.
Ponieważ – jak wspominano wcześniej – rozbudowany kościół był niewystarczający ponawiano co pewien czas starania o budowę nowej świątyni. Niestety dopiero w o ostatnich latach te przygotowania nabrały realnego kształtu.
